Bak şu konuşana

Çocuklarla ilgili bazı kilometre taşları vardır ki bunlar sıkca sorulur ya da gündeme gelir. Bunlardan birisi ne zaman yürüdüğüdür. Başka bir soru da ne zaman konuştuğudur. Daha önce hiç çocuk yetiştirme işinin içinde bulunmadığım için bunların sanki birden meydana gelen bir olaymış gibi olduğunu zannederdim. Aslında yetenek gelişimi aniden oluşan bir durum değil. Yani basit bir şeyle başlıyor ve zamanla gelişiyor. Yani bir süreç.



Bizim ikizlerde de konuşma böyle adım adım ilerleyen bir süreç. Konuşmanın ilk evresi sadece bazı sesleri çıkartmaktan ibaret. İlk sesler ile anlamları arasındaki bağı onalara biz kuruyoruz. Onlar için hayati olan kelimelerden başlıyorlar. Anne, baba, mama gibi. Her gün bu kelimelere ek öğrenilen kelimeler geliyor.

Ada ve Can kolektif bir çalışmayla kendi sözcük gruplarını öğrendiler. Birisi bir sözcüğü buldu diğeride doğru yanlış aynı şekilde tekrarladı. Ada 14 aylıkken babaannesine “dadi” demeye başladı. Can da hemen Ada’yı taklit ederek babaannesine “dadi” demeye başladı. Daha sonrasında bakıcımıza da “dadi” demeye başladılar, babaanne demeyi öğrendilerse de bakıcılarına hala “ dadi” demeye devam ediyorlar. Can lambalara ilgi duyduğu için her lamba gördüğünde "banda" diyor. Ada'da aynı şekilde bizim defalarca doğrusunu söylememize rağmen banda deyip duruyor. Başka bir örnek de Ada pembeye pembe, kırmızıya ise cenbe demeye başladı Can kırmızı diyebilmesine rağmen o da Ada gibi kırmızıya cenbe demeye Ada düzeltinceye kadar devam etti.




Ada ve Can'nın ortak olarak geliştirdikleri ilk kelimeler aşağıdakiler oldu. ANNE, BABA, ANNEANNE, BABAANNE, AYDEDE, BADİ, DADİ, MOMMY, ADA, CAN, BİR, İKİ, ALTI, ON, GİTTİ, BİTTİ, ATTİ, EVE, MAMMA, ABİSİ, ABA, BÜYÜDÜM, EDA

Bunlar haricinde kendi uydurdukları bir sözcük gurubu da var.

Can-Ada sözlüğü

Gerçek	İkizler
SU	DÜ
SÜT	DÜ
YOĞURT	DÜTTA
MAKARNA	BABAKKA
EKMEK	EMENNİ
LAMBA	BANDA
BEŞ	BE
YEDİ	GEDİ
MUZ	MU
ELMA	AMMA
EZGİ	AGİ
BALIK	BA
DAYI	DA
HALA	HAVVA
AY VAR	AVVA
YILDIZ	ILDIZ
ARABA	AABA
CAN CAN	DAĞCAN
GEVREK	GEGİ
PEYNİR	MEYNİR
ANAHTAR	ATİTTAR
BELEDİYE	BEEDİYE
BERE	BEE

Bazı bize zor gibi gelen ama onlarım tam söyledikleri Uğur böceği, ayakkabı gibi kelimeler var ki bunları duymak bizi hayrete düşürmüştü.

Son bir kaç aydır tek kelimelerin ikili tamlamalar halini aldığını gözlemliyoruz. "mavi fil", "bembe kalp" gibi. Böylece cümle oluşturmalarında ilk adımlar atılmış oldu. Baba bitti dediğinde baba yemeğini bitirdi olarak algılıyoruz.

Ada Can'a göre daha fazla konuşma heveslisi görünüyor. Hele konuştuğunda dinlemeyince çok kızıyor ve bağırarak ilgiyi üstüne çekmek istiyor. Bu da hele konuşmayı tam olarak bir söktüğünde bizi nelerin beklediği ile ilgili bir fikir veriyor.