Bizimkiler ilk konuşmaya başladıklarında bazı kelimeler için ortak bir kelime oluşturmuşlardı. Kısa bir süre içinde tek tek kelimelerden hızla düzgün cümleler kurmaya başladılar. Uydurdukları kelimeler yerine doğrularını öğrendiler. Bazen o kadar güzel cümle kuruyorlar ki bu gelişimleri bizi hayrete düşürüyor. Hatta telaşla bir şey söylerken bizim yaptığımız hataları "baba, sen yanlış söyledin" deyip düzeltmeye bile başladılar.
Bizi hayrete düşüren şey ise birbirinden farklı iki olay arasında ilgi kurabilmeleri. Sanırım bir şey öğrenmenin temel noktası olaylar ve nesneler arasında bağ kurarak hatırlamanın sağlanması.
Eskiden kullandıkları sözcükleri hatırlayarak kendilerini büyümüş zannediyorlar. Belki de bizim için küçük bir aşama olarak gördüğümüz olan dil gelişimi onlar için çok önemli bir büyüme göstergesi.
cok sırınler bende kucukken suya düm derdım
YanıtlaSil