Nihayet Can da tuvaletle tanıştı

İkizlerle ilgili her şeyin paralel bir şekilde halledilebileceği ile ilgili bir öngörüm vardı. Bir alışkanlık kazandırma konusunda birisini halledersek diğeri de arkasından gelir diye düşünüyordum. Ne de olsa bir kardeşin her gün görüp örnek alacağı birisi var. Teori böyle olsa da pratikte böyle olmadığını yaşadığımız örneklerle anladım. İkizler temelde neredeyse aynı doğmuş olsalar da tamamen farklı insanlar olduğunu unutmamak lazım. Can Ada'dan 2 ay sonra yürümeyi öğrendi mesela.

Ada'yı tuvalete alıştırırken şimdi de Can için bandı geri sarıp aynı şeyleri yaşıyoruz. Can tam bir yıl sonra tuvalet kullanmaya karar verdi. Son bir haftadır komik bir koşturmaca yaşıyoruz bu konuda. Can birden baba çişim  geldi deyip tuvalete fırlıyor. Yolda vazgeçip yok deyip kalkıyor. Kıvranmasından ve sürekli hareket etmesinden anlıyoruz bu durumu.

Ödül olarak daha önce görüp beğendiği bir kamyon. Nadir oyuncak aldığımız için ödül çok değerli. Oyuncakçıya gidip bir tanesini beğenip oyuncak almadan çıkan bir annebabanın haklı gururunu yaşıyoruz.
İki haftalık bez masrafı oyuncak kamyondan çok daha fazla.