Anne babanın çocuklar üzerinde çok emeği vardır kuşkusuz. Hele durum ikizler olunca sadece bizler ve bakıcımızın yardımı yeterli olmuyor. Hayatlarını yeteri kadar bize adamış, ömürlerini tükettiğimiz annelerimiz yaşlılık, ağrı, sızı ve hastalık demeden torunlarla ilgilenmek için atılıyorlar. Bu tarif edilmez bir sevgi ve sorumluluk duygusu. Biz şanslıyız çünkü anne annemiz çok yakınımızda. Torunların ve bizim ihtiyaçlarımızla ilgilenirken bir taraftan da ikizlerin yaramazlıklarını hoş görmek ve zaman zaman da oyunlarının parçaları olmak zorunda. Bizim annelerimiz çocuk yetiştirmenin gizli kahramanları. Torun sevmenin ötesinde fiziksel güçlerini zorluyorlar onlar için.
Bu dünyada 70 ilk bahar görmüş anne annemiz sevgili Fatoş'umuzu beyninde oluşan pıhtıdan hastaneye yatırdık. Ne garip yılların dev gibi sorunlarının deviremediğini minicik bir pıhtı devirebiliyor.
Annemiz konuşamıyor ama bizi görünce gülümsüyor. Gördüklerin ne kadarını algılıyor ya da anlamlandırıyor bilmiyoruz ama torunlarını düşündüğünden eminiz. Bensiz onlara nasıl bakılıyor diye kaygılanıyor bile olabilir. Sevgi, bir hayatı sevdiklerine adamak onlar için.
Bir an önce iyileşip torunlarına kitap okuyacağı günleri dört gözle bekliyoruz. Geçmiş olsun, bir an önce iyileş ve aramıza dön, anane!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder