Akbük'teki babaannenin yazlığı bizim çocukların deniz özlemini doyasıya yaşadığı bir yer oldu. Evi ve çevreyi tanıdıkları için alışmaları nispeten kolay oluyor ve pek yadırgamıyorlar. Yazlığın yakınında çocukların girmesine elverişli bir yer yok. Her gün öğleden sonra 3-4 gibi arabaya doluşuyoruz. Bulduğumuz kumsal ve sığ denizli sahil çocuklar için ideal.
Kolluklar takıldıktan sonra bellerini geçen yerde yüzmesini çok seviyorlar. Epeyce denizle boğuştuktan sonra bol bol kumda oynuyorlar. Akşamüstüne kadar kalıyoruz.
Babaannesi pazardan aldıkları mısırları haşladıktan sonra plajda yediler.
Kumdan kaleler yaptık.
Denizin en güzel şeyi çocukları iyice yorması. Gündüz uyumadıkları için akşam denizden gelince seriliyorlar.
Bazen istekleri yapılmayınca çok huysuz olabiliyorlar.
Devamlı kavga etseler dahi birbirlerini yüreklendirip koşturarak uzaklaştılar. Çok kızdık tabi ki. Bazen arkalarına bakmadan koşturup uzaklaşdıklarını bildiğimiz için dikkatli olmaya çalışıyoruz.
Gece kendi odalarında ve eski yataklarında uyudular. Eski yataklarında yatmak onlar için biraz nostaljik olduğundan çok hoşlarına gitti. Boyları o yataklarına göre uzun olduğundan tam boy uyuyamadılar.
Bayramın ilk günü yazlıkdaydık. Tabi ki bayram mesajını Ada yazmadı ama sevimliliği ile mesaja sempatiklik kattı.
Babaannesiyle beraber çadırda oynadılar. O sıcakta babaanne minicik çadırda kalmayı torunları için katlandı.
Dönerken yine plaja uğrayıp denize girdik. Çocuklar iyice yorulduğundan emin olunca yola çıktık. Tabi ki ayrılmak istemediler. Çok yoruldukları için arabada hemen uyudular. Biz de huzurlu bir yolculuk yaptık.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder